Toen Theo Verdurmen, Bouke Beintema en zijn echtgenote Margreet in 1998 naar Indonesië vertrokken, wisten ze nog niet dat dit het begin zou zijn van wat uitgroeide tot Stichting Rupingh.
Dat Tarsi Sjukur, hun lokale gids, een sleutelrol zou krijgen in deze stichting konden ze toen al helemaal niet vermoeden.
Tussen Tarsi en het gezelschap ontstond tijdens de rondreis een hechte band en Tarsi werd uitgenodigd voor een bezoek aan Nederland. Bij Theo Verdurmen thuis werkte hij hard om de Nederlandse taal te leren, iets dat hem als gids goed van pas zou komen. Na drie maanden keerde Tarsi terug naar Flores met in zijn bagage studieboeken en wat geld dat zijn vrienden in Nederland bij elkaar hadden gebracht. Dat geld kreeg een bijzondere bestemming.
Tarsi besteedde het gehele bedrag aan een elektriciteitsvoorziening voor Labuan Bajo, 'zijn' dorp. Een even ontroerend als verrassend gebaar dat ertoe leidde dat er opnieuw geld werd ingezameld. In overleg met de andere dorpsbewoners werd een 'dorpstoilet' gerealiseerd en nieuw lesmateriaal voor een school aangeschaft. Vervolgens was het idee om te beginnen met een groter waterproject.
Echter, na beraad met verschillende dorpsbewoners, werd duidelijk dat een verbindingsweg op dat moment belangrijker was. Over deze verbindingsweg konden de bewoners water, voedsel en zieken vervoeren. De stichting is gaan sparen en heeft samen met de bewoners deze weg aangelegd: Jalan Rupingh!